Na 2 intrigerende avonddiensten met niet zeer aardig en onbeleefd
publiek (het zal wel aan het weer liggen)
was het gisternacht heel fijn om even bij te kletsen
en het leven te evalueren met ......
Katrien is de pad die al jaren in onze tuin woont.
Ik heb haar een blond pruikje gegeven omdat ze niet altijd 1 van de slimste is.
Zij woont namelijk naast de kattenren ...
en heeft ook een enorme aantrekkingskracht ontwikkeld voor die kattenren.
Daar waar we kunnen schermen we alles af ...
ik heb haar al 100 keer gezegd dat mijn katten vooral in haar "billen" zijn geïnteresseerd.
Ik hou me hart vast als haar kroost arriveert .... normaliter wemelt het dan van de ieniemienie kleine padjes!
Maar afijn, daar zat ik in een nachtelijke tuin het leven met een pad, mijn Katrien, door te nemen.
En waarom ook niet? Een therapeut is duurder ;-)
En al gauw kwamen wij tot de conclusie dat ik best lief kan zijn,
maar dat dit door mijn SARPESTISCHE inslag
misschien niet altijd door andere zo gezien werd.
Sarpestisch staat voor sarcastisch-pessimistisch,
een eigenschap die ik van mijn moeders jongere zus heb geërfd.
Mijn tante Janny, helaas veels te vroeg overleden,
was PESSARTISCH (bij haar had pessimisme de overhand hihihhi)
Maar goed ik zit dus nog steeds met Katrien en vertelde
haar over het soms onbehoorlijke en onbeschofte gedrag.
Voor sommige mensen is het al een hele opgave om "te groeten".
Nu kun je dat bij Moos vergeten, maar die corrigeert je dan op haar sarpestische wijze.
Ik had 2 heren voor me en zei "goedenavond" ... geen reactie maar meteen bla bla bla.
Moos negeert dan het bla bla bla en zegt nogmaals "goedenavond" ...
En weer niets, ja weer bla bla bla ....
De aanhouder wint ... dus Moos zegt voor de 3e keer "goedenavond" ....
Waarop deze heren doorkregen dat zonder dat magische toverwoord er weinig tot geen actie zou plaatsvinden ...... en ja hoor .... ik kreeg een "goedenavond"!!!!!
Waarop ik zei ...
"voor een volgende keer weet u nu dat dat dat geen pijn doet
dus ik zou het gewoon meteen doen. Al is het maar uit beleefdheid ..... "
Zo had ik dus ook iemand die,
sorry dat ik het zeg,
zo gek was als een deur en die aan het vloeken en tieren was
en die "dreigde" met het feit dat haar vriendin ADVOCAAT was.
Zij weigerde om rustig in de wachtkamer plaats te nemen.
Niks ergers dan vloekende en tierende mensen temeer
ook omdat ze de overige bezoekers daarmee hinderen
en dit het geheel gewoon enorm onrustig maakt.
Dus bij het volgende geschreeuw over DE AVOCAAT heb ik haar
zachtjes toegesproken en gezegd
"Toe maar meid is het echt waar? Een heuse advocaat?
Weet je, ik ben eigenlijk de Minister President van Nederland.
Maar aangezien dat niet voldoende verdient is dit mijn bijbaantje ...."
Waarop ze me verwilderd aankeek en zei
"Jij bent echt gek ... met jou valt niet te praten,
ik ga daar wel zitten en wacht wel tot iemand anders me komt helpen ...."
De rust was wedergekeerd en het is zo gebleven!
Toen ze opgehaald werd riep ze nog wel
"die daar ... die is echt niet goed bij haar hoofd
die denkt dat zij Minister President is ......"
En ik grijnsde van oor tot oor
En bij de supermarkt
Vrouwtje met rollator laat haar boodschappenmandje vallen ...
Wat doen we met z'n allen?
We gaan kijken hoe deze dame het amper voor elkaar
krijgt om te bukken en alles weer bij elkaar te rapen.
Moos kijkt de dame naast haar aan
die alleen maar haar wenkbrauwen optrekt ...
Waarop Moos zegt ...
"als we wat andere spieren aanspannen dan
die wenkbrauwen, zou het misschien een idee zijn
deze dame even te helpen of was dit soms een poging tot telekinese,
want die boodschappen liggen nog steeds op
de grond en zweven niet vanzelf terug!"
Is een houding dat sarpestisch zijn, kwamen Katrien en ik tot de conclusie.
Is ook om te waarborgen dat ik mijn kwetsbaarheid niet toon.
Want blijkbaar hoe gevatter je reageert hoe minder mensen denken dat ze je kunnen raken.
En dat is een misleiding,
want achter dat sarpestische muurtje
zit een heel klein gevoelig hartje.
Een hartje dat bang is om mensen te teleurstellen,
ook al wordt ze zelf regelmatig teleurgesteld.
Een hartje dat probeert het allemaal zo goed mogelijk te willen doen,
maar best wel onzeker is of dat ook zo door anderen wordt ervaren.
Ik denk daarom ook, zei ik tegen Katrien, dat ik blogland als een enorme warme deken ervaar.
Eentje waar ik me in koester en waar ik me omringd voel door zo veel hele lieve mensen.
Zou de "maatschappij" maar meer een afspiegeling van dat fantastische blogland kunnen zijn!
En Katrien ... die zei zelf niet zoveel terug.
Dat is meer een luisteraar dan een prater ;-)
En zojuist ben ik de tuin weer ingerend
om Katrien vol trots het volgende te kunnen laten zien
O zo lieve post van Shannon (de dochter van Jenneke)
Met als heerlijk vooruitzicht dat we 5 juni weer gaan
daten en dat Moos dan de trein in stapt richting Waardenburg!!!!!!
En dat komt mooi uit want dan mag Jenneke de
Zo maar ... als kadootje ...
Een prachtig doosje ...
met daarin lieve knoopjes en EEN HERTJE!!!!
Waar ik van de week met mijn neusje in de lintjesregen viel
(en best ontroerd was door haar lieve woorden ....
complimenten geven is makkelijker dan ze te krijgen hihihihihi)
Afijn genoeg gezwamd voor deze keer weer!
Ik moet verder ... nog zoveel te doen ....
wil nog zo veel mensen op mijn beurtje weer verwennen met een kleinigheidje ....
moet een give away kado maken .... o ja en wat huishoudelijk gestuntel ....
druk druk druk druk
En verder zijn Leon en ik een tuinkabouter aan het pimpen (?) ....
tja weet niet of hier een creatieve term voor is ....
en of het wat gaat worden ....
Ennnn .... de zon scheen ... en de passiebloem slaat goed aan
Ennnn .... als prutsfotograaf met mijn mobieltje
toch een spooky foto gecreëerd ,
Vanuit de tuin naar binnen ...
ik vind het wel wat zweverigs hebben hihihihi
Een heel fijn weekend allemaal!
Liefs Moos
.jpg)
